आयाै

तथ्य प्रमाणितमा अपबाद बनी आयौ ।
शत्रुमा बिस्वासी प्रतिघात बनी आयौ ।।

शिखर चढन पाइला लम्किदा धैर्यमा
सर्वनष्ट गरिदिने बर्षात बनी आयौ ।।

सत्य जोगाउन युद्धको शंखघोष हुदा
भत्काउन तम्सियौ मेघनाथ बनी आयौ ।।

झुसिलकिरा पुतली बन्न संघर्षमा छ
तिमी हर समय बज्रपात बनी आयौ ।।

इतिहासकाे खाेजी

बाँधिएर जन्जीरहरूमा

स्वसम्झाैता र

समर्पण

नैतिकता र इमान्दारीताकाे 

किस्सा काेरेर

कयाैँ झुल्का कुटिल मुस्कान नाच्याे हाेला 

नुनिला अाँशुहरूसँग 

जब 

समर्पणकाे स्वीकाराेक्ती

स्वच्छन्द पर्दापणमा ।

सिमा काेरेर संस्कृतिका

पैतलामा मूल्य ठेलेर

सामुहिकतामा एक्लाे 

हैकम 

सम्पतिमा बदलेर 

लुटिएकाे दृश्य 

भयानक!

एक सभ्य संस्कार बनेर

गिज्याइरहेकाे छ

इतिहासका पानामा ।

बगलमा मूर्ति बिसाएर

पुजिदै छाै

बन्द परम्परासंगै 

जन्जीरमा बाँधिएकाहरूबाट 

व्याख्यान भएकाे छ एकताकाे 

भातृत्वकाे, समताकाे 

मानवताकाे 

अस्तित्वकाे 

सास फुकेर 

उल्टाउने छ ।

उज्यालाेकाे खाेजी

हँसिया बाेकेर

उज्यालाे खाेज्नका लागि

सुस्त सडकमा निस्किएकाे छ

राँकाे बालेर ,

जहाँ अन्धकार लम्पसार परेकाे छ

र गाँजेकाे छ हरेक एक

अाफ्नाे कालाे गर्भमा ।

जब हँसियाकाे याद मुर्त भएर छचल्किन्छ

कुटाे छुटेकाे छ

अझै अनेकाैं ज्यावलहरू

काेदालाे, डाेकाे/डालाे/नाम्लाे/हलाे/

अझै बाँकी नै छन

सबैकाे झाकी निकाल्न बाँकी नै छ

अब

ताराकाे यादमा

उज्यालाेकाे खाेजमा

ज्यावलहरू– निष्क्रिय पारेर

सडकले निलिदिनेछ

ज्यावल चालकलार्इ

निष्काम हँसिया

खिया लागेर नष्ट हुनेछ ।