आफ्नो कोहि हुन्न रैछ दुःख आइ पर्दा खेरी ।
सुखको संगत चर्किन्छ नि आशुहरु झर्दा खेरी ।।
मुखमा रामराम बगलीमा छुरा भाको यो दुनियाँ
बढ्दा खुट्टा तान्नेहरु,खेदछन पछि सर्दा खेरी ।।
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
-
समाजको सानो एकार्इ एउटा व्याक्ति हुन्छ व्याक्ति व्याक्ति मिल्दै गए परिवार बन्छ ।। परिवारको समुहले समुदाय बन्छ समाज पनि यस... -
दाइ! यो किर्तिपुर कहाँ पर्छ ? बेरोजगार भएर कयौं बर्ष बसेँ हातमुख जोर्न मुग्लान पसेँ मलाई पनि खाँचो छ केहि लाखको न्यानो पाउन मन छ आफन्ती का...
No comments:
Post a Comment